تسبيح عبارت است از تنزيه قولى خداون ود از هر نقص و عيب. تسبيح موجودات عالم، به معناى حقيقى آن استنه به معناى مجازى آن يعنى، دلالت وجود معلول بر علت و كمال علت. گرچه اين تسبيح حقيقى اشيا با الفاظ و لغات و اصوات نيست. توضيح: در معناى تسبيح سه امر وجود دارد و كه بدون تحقق هر يك معناى حقيقى تسبيح حاصل نمىشود: 1- نفى هر نقصى از خداوند، 2- علم و شعور تسبيح گوينده، 3- قولى بودن تسبيح.
دین و نیاز های نوین...
ما را در سایت دین و نیاز های نوین دنبال می کنید
برچسب : نویسنده : enaqel3 بازدید : 101 تاريخ : سه شنبه 4 دی 1397 ساعت: 23:05